Zazdrość

Idę nocą po mieście. Zimno, śnieżno, wieje.
Idę drogą główną i spostrzegam w oddali coś czarnego walającego się w zaspach.
Pierwsza myśl- człowiek, druga - na pewno nie.
Pewnie ktoś wyrzucił worek ze śmieciami, korzystając z ciemności.
Idę przed siebie ze wzrokiem utkwionym w czerń.

Droga ma rozgałęzienia, różne boczne uliczki, którymi idąc można znów dotrzeć na główną.
Widzę ludzi skręcających w nie.
Jestem coraz bliżej obiektu obserwacji.
To młody, obcy mężczyzna. Leży w samym swetrze w zaspach śniegu.
Podchodzę.
Sprawdzam. Oddycha. Trącam go i mówię żeby wstał.
Podnosi rękę w geście bicia, ale nie ma siły i ręka opada.
Szarpię go.
Nie czuć alkoholu. Otwiera oczy, ale jest bez czucia ani świadomości - leży rozciągnięty jakby to było upalne lato.
Mówię do niego aby wstał, bo zamarznie.
Powtarzam.
Niedaleko jest dworzec, na którym jest ciepło.
Rusza się.
Wygląda na to , że pójdzie.
Idę dalej.
Oglądam się.
Facet znowu się położył.
Ludzie skrupulatnie skręcają w boczne dróżki.
Dzwonię pod 112
Stoję na torowisku, muszę zejść, bo coś nadjeżdża.
Widzę katem oka następne osoby skręcające w boczną dróżkę.
Niemożliwe.
W oddali zobaczyłam radiowóz.
Wychodzę na środek drogi, macham rękami.
Mam nadzieję, że gratka wlepienia mi mandatu, skłoni policjantów do podjechania.
Skłoniła.
Panowie podjechali, uchylili okno .
Stoję na środku drogi obok radiowozu i tłumaczę, że leży człowiek na poboczu i trzeba mu pomóc.
Panowie na to:
-Nazwisko?
-Nie wiem, przecież go nie znam.
-Pani nazwisko
-Imię
-Data urodzenia.
Przebieram z nogi na nogę, wiatr duje. Z samochodu sączy miła muzyczka.
-Miejsce zamieszkania.
-Dokumencik proszę
- Nie mam.
-Zajmiecie się nim?
-Zajmiemy.
Poszłam swoja drogą.


Przyszła mi jednak refleksja.
Zazdroszczę innym.
Jak ja bym chciała zawsze widzieć kątem oka tylko worek i skręcić w boczną, jak inni.
Nie zbliżać się, nie brać odpowiedzialności za los drugiego. Nie obciążać swojej głowy cudzą niedolą.
Być spokojną i narzekać w cieple, jaki to świat jest nieczuły.
Przecież płacę podatki i ktoś powinien się tymi nieszczęśnikami zająć (w domyśle: aby ich nie było widać - to takie nieestetyczne).

Niestety.
Jestem toporna, odporna.
Zawsze muszę ratować, wstawiać się, bronić.
Po co?
Spalam się energetycznie.
A świata i tak nie naprawię.