Kiedy traci się dziewictwo?

"Najnowsze doniesienia ukazują szokującą prawdę na temat kontroli granicznych w latach 70. na brytyjskich lotniskach. Okazuje się, że co najmniej 80 kobiet, głównie z Indii i Pakistanu, zostało zmuszonych do przejścia badania ginekologicznego po wylądowaniu w Wielkiej Brytanii. Proceder miał na celu wykrycie ich ewentualnej ciąży. "


"W 1981 roku, tuż przed ślubem z księciem Karolem, testom na dziewictwo musiała się poddać księżna Diana. Wszystko wskazuje na to, że podobny los spotka także Kate.

Jak tłumaczy kronikarz brytyjskiej rodziny królewskiej, Hugo Vickers: - Bycie Windsorem to misja. Trzeba świecić przykładem, jeśli prowadzi się tak uprzywilejowane życie. "

„Sprzedam dziewictwo, ponieważ już go nie potrzebuję. W to miejsce potrzebuję pieniędzy” – ogłasza się Studentka z Polski. Deklaruje, że ma 18 lat i wkrótce planuje zacząć studia. "

Niby czasy te same.

Dziewictwo jest jednoznacznie kojarzone ze sferą seksualna człowieka.

Pozwolę sobie jednak przenieść to tracenie dziewictwa na inne sfery życia człowieka.
Bo czymże ono tak naprawdę jest?
Utratą nieodwołaną, nieodwracalną czegoś co było i nie wróci.
Fizyczne można zabiegami chirurgicznymi odtworzyć ubytki.

Psychiczne jest nieodwracalne.
Czy warto o tym wspominać?

Może powierzchowność królująca wszem i wobec ma swoje uzasadnienie?
Może niepotrzebne nikomu są dylematy, na temat tych brzydkich rzeczy i myśli, które kiełkują jakiś czas, tłumione przez dobre wychowanie i nawyki, aby nagle objawić się podły sposób, który nas samych zaskakuje i zawstydza u siebie i innych?

Może cały czas odbywa się proces utraty dziewictwa?
Im głębiej w wiek, tym mniej jest w stanie nas zaskoczyć?
A to dotyczy nie tylko nas samych i odbioru świata, ale i zachowań innych.

A może traci się dziewictwo jak już nie potrafi się wybaczyć komuś ?
Może właśnie wtedy przestajemy być "bielsi nad śnieg", gdy zapętlimy się w żalu nad sobą, złością na siebie, innych, swoje życie?
Nie potrafimy wybaczyć sobie własnych wyborów sprzed lat?

Zapętlamy się wtedy, przestajemy patrzeć, widzieć. Właściwie nawet tego nie chcemy.

Czy jest to do odzyskania?

Na pewno nie.

Możemy wybaczać sobie i innym.
Możemy starać się jak najbardziej, ale tacy jak kiedyś już nie będziemy.